اینستا و من

گل پسر پرسید،مامان اینستا داری . گفتم دارم . گفت کارات رو گذاشتی،جواب مثبت،خوب چند تا فالویر داری؟

دوستام و فامیل.

گفت اینستا که اینجوری نیست،باید فالویر زیاد باشه،برو هی جاهای مختلف فالو کن،تو گروه های هنری،اونا هم فالو کنن ،کلی آدم کارات رو میبینن، مشتری زیاد میشه.

فک کردم شاید راه درستش همینه. چشم،انجام دادم.حالا هر وقت میرم سراغ اینستام با یه تعداد آدم غریبه رو به رو میشم. از سفره هاشون،غذاهاشون ،خودشون،لب و دهان پروتزشون،سینه های چاکشون،کت و شلوارهای نوشون،ویلاهای درندشتشون،...

عکس گذاشتن،اونم نه یکی،ده تا ده تا،اگر یکی بذارن خیلی متمدنانه تحمل میکنم،اما ده تا عکس میذارن،دیگه تحمل ندارم،سریع آنفالو میکنم،وقتی چیزی ندارید چرا دیگران رو به بازی میگیرید.

البته شاید کار اونا درسته،شاید روشش همینه ، اما من دیگه نیستم.

احتمالا دوباره همون دوستان و فامیل رو در اطرافم داشته باشم.