قلب و بیمارستانش

جای شما نه خالی برای اکو به بیمارستان قلب رفته بودم.خوب طبق عادت مراکز درمانی به همه برای ساعت 2 وقت داده بودن،یه تعداد پیرمرد و پیرزن و جوان بیمار و کم طاقت هم ردیف نشسته بودن.دکتر هم طبق عادت ناپسند مراکز درمانی 20 دقیقه دیر اومد.من خودمو حاضر کرده بودم برای انتظار طولانی،تمام مدت فیلم دیدم، دو تا کتاب هم تمام کردم تا نوبتم شد.خیلی سخت نگذشت با این که تقریبا 3 ساعت انتظار کشیدم برای کار 20 دقیقه ای.ولی بقیه مردم به جای کتاب خواندن،مجله زرد خواندن،جدول حل کردن،یا حتی دعا خواندن،ترجیح میدادن یه ریز غر بزنن،با هم دعوا کنن،از بیمه و مملکت شکایت کنن.یعنی اگر از این دوربین ها بود که انرژی آدم ها رو ثبت میکرد،یه عالمه انرژی منفی الکی تو هوا قل میزد،آخرش هم هیچ اتفاق خاصی نمیافتاد.

البته مشکل مدیریتی هست.یه مدیر توانا میتونه وضعیت رو هدایت کنه،وقت ها رو به ترتیب بده.لوازم سرگرمی اضافه کنه،در مملکت ما کلی روزنامه و مجله برگشت میخوره که به قیمت کم میشه خرید و باهاش سر مردم رو گرم کرد.

کلی مجله جدول قدیمی هست که میشه خرید و گذاشت تو مجموعه،هر کسی دو تا سه تاش رو حل کنه سرش گرم میشه.

نه خودمون به فکر خودمون هستیم نه کسی به فکرمون هست.

شاید اگر خودمون به فکر خودمون باشیم بقیه هم به فکر بیفتن.