رویا یا تلاش

خیلی وقت پیش کتاب کیمیا گر رو خوندم،چیزی در حدود هزار سال پیش،اولین بار اون جا بود که خوندم،رویاهایت را دنبال کن،خوب پدرت خوب مادرت خوب،این حرفا مال کسی هست که دغدغه آب و نون نداشته باشه،شیک و تمیز بشینه برای خودش رویا ببافه و بعد هم سلانه سلانه دلی دلی کنان بره دنبالش.مثلا یه آدمی که مخ ریاضی هست،میتونه بشه یه مهندس خوب،یه استاد عالی،بره دنبال عشقش به نقاشی،ریاضی رو ول کنه بره بشه فوق لیسانس گرافیک،کجا،تو یه کشور جهان چندم که مردم نه آب دارن نه هوا نه نون،در نتیجه کسی دنبال پول دادن برای هنر نیست،اونوقت بشینه کاسه چه کنم دستش بگیره که تابلوهای زیبا و غول پیکرش رو کسی نمیخره،اجاره رو چه جوری پرداخت کنه،دیدم که میگم.

یه زمانی پسر داییم که بسیار تیز هوش بود ناله میکرد که من از پزشکی بدم میاد،از آدم مریض حالم به هم میخوره،مادرم به زور مجبورم کرده پزشکی بخونم،حالا شده پزشک متخصص چشم،داره پول پارو میکنه،هم به مادر و خواهرش حال میده،هم پول کافی داره به رویاهاش برسه.

امروز تو اینستا به یه جمله جالب رسیدم:رویاهات رو دنبال نکن،تلاشت رو دنبال کن.فک کنم این جمله معقول تره.

اول تلاش کن زندگی درست کن،بعد وقت داشتی به رویاهات هم برس.در اصل شما وقتی دو تا راه جلوی رو داری بیچاره ای،اگر اولی رو بری همیشه فک میکنی دومی غاز بوده،اگه دومی رو بری فک میکنی اولی غاز بود.خلاصه که رویا پردازی موقوف،فکر نان کنید که خربزه آب است.