مرثیه

هر کسی یه جور با دردهاش کنار میاد . یه دوست وبی دارم بنام مسی خانم که چن وقت پیش برادرش رو از دست داد . برادری که شاید همه کسش بود . اون موقع نتونستم زیاد دلداریش بدم . کلا جوری نیستم که بلد باشم اینجور موقع ها چی بگم . دیدین بعضی ها چقدر خانم هستن اینجور موقع ها میان جلو همه چیزو دس میگیرن میدونن چی برای داغ دیده بهتره . من اون جوری نیستم شاید خیلی خانم هم نیستم . خلاصه همیشه اینجوری بودم که وقتی کسی داغ میدید میکشیدم کنار غصه میخوردم تا مدت ها طرف رو با مصیبتش این طرف و اون طرف میبردم بدون اینکه خودش بفهمه . از دید اون شاید یه آدم بی معرفت به نظر بیام که روزای غمو و عزا داری فرار کردم به خوشی های خودم برسم . فارغ از اینکه چه کربلایی هست تو دلم . کنار میکشیدم تا اونوداخل  آشوب خودم نکنم . البته این مسئله رو هم ریشه یابی کردم . برمیگرده به شرایط زندگی من در دوران کودکی . در خانواده ای به دنیا آمدم که دو پسر قبل از من از دنیا رفته بودند . اون هم در زمونه ای که فخر و افتخار خانواده به پسراش بود . بعد از من هم پسری به دنیا اومد با فاصله دو سال . در تصادفی که با اتومبیل داشتیم  برادرم به سختی آسیب دید و فوت کرد . من هم به سختی مجروح شدم اما عمرم به این دنیای فانی بود و زنده موندم . خانواده باز هم داغ یک پسر دید. خلاصه مطلب اینکه خیلی سخت گذشت . دوازده سالم بود . از اون به بعد رفتارم این جوری شد . اگر خیلی با عزاداران نزدیک باشم ساکت میرم کنارشون میشینم و دستشون رو میگیرم . یه خورده عجیب غریبم اما دست خودم نیست . حتی گفتن تسلیت برام سخته . در ایام عید پسر عموی عزیزم در سن چهل سالگی سکته کرد و با دوتا بچه کوچیک از دنیا رفت . دو روز تموم گریه کردم . از روز سوم رفتم در سکوت مرگ . همش نشستم کنار مادرش و دستشو گرفتم . شما حتما عاشق شدید . میدونید عشق چیه . این مادر 5 تا بچه داشت که همه بالای 50 هستن و همه رو دوست داشت اما این یکی عشقش بود .   عمق غمشو حس میکردم و عاجز تر میشدم . بعد از هفتم خودمو کنار کشیدم تا در تنهایی عزاداری کنم . با همون سکوت مرگ .اما سکته زن عمو و به دنبالش بستری شدن دختر عموم در بیمارستان بهم فهموند که اگر کنار بکشم شاید اینا رو هم از دست بدم . دوباره برگشتم و هر هفته 5 شنبه و جمعه رو در کنار زن عموم گذروندم . نه اینکه فکر کنید کاری انجام دادم نه فقط کنارش بودم . خلاصه اینا رو گفتم برای مسی عزیزم . اگر نیومدم سر نزدم تسلیت هم نگفتم به این دلیل ها بوده . میدونم اصلا کارم درست نیست یا حداقل مثل بقیه موجودات دوپا نیست . نمیدونم میتونم عوض بشم یا نه . شما فک کنید من چن وقت دیگه مادر شوهر میشم بعد باید برم عزاداریه اقوام عروسم . چی میشه.