تلفن همراه

تو خانواده ما تنها کسی که همیشه تلفن همراهش رو جواب میده گل پسره . آقای خونه که همیشه تلفنش خاموشه . پسر کوچیکه هم همیشه تلفنش یه جاییه یا توی خونه جا میمونه . منم که میذارمش تو کیفم برای روز مبادا واغلب خودم جاهای مختلف هستم در نتیجه صدای زنگشو نمیشنوم که بخوام جواب بدم . بعدا میایم و میس کال ها رو بررسی میکنم . پس طبیعیه که هر وقت کار واجبی داریم شماره گل پسر رو بدیم . مثلا از بانک زنگ میزنن بهش که آقای فلانی پرداخت قسط شما عقب افتاده . بیچاره زهره ترک میشه کدوم قسط منکه وام نگرفتم . یا چک شما موجودی نداره بیچاره اصلا دسته چک نداره . اغلب اوقات هم یادمون میره باهاش هماهنگ کنیم .  چن وقت پیش باید برای کارم به یه جا ای میل میزدم در قسمت شماره موبایل اشتباها شماره گل پسرو وارد کردم . بیچاره یه پیام عجیب و غریب براش اومده بود که تا نیم ساعت هنگ کرده بود که اینا یعنی چی . بعد که به من نشون داد مرده بودم ار خنده . نمیدونم چرا شماره اونو داده بودم . گفت : مامان تو هم !!! (شما به لحن سزار بخونید). خلاصه . بچه اول که باشی فک کنم این چیزا رو شاخشه.