چند روزر ماجرا

شنبه شب عروسی دعوت داشتیم . عروسی که من هر وقت بهش فکر میکنم بغض گلومو سفت میگیره . چند ماه قبل از عروسی مشخص شد داماد ام اس گرفته . داماد 25 ساله . خلاصه من تا ساعت 4 سر کار بودم . زودتر نمیتونستم بیام بیرون . 4/5 رسیدم به خونه . در حال دویدن و به این و ان رسیدن بودم . لباس پوشیدم. لوازم آرایش را به صف کردم . سعی کردم به یاد بیاورم اول این بعد آن بعد اون یکی به ترتیب(وقتی بلد نباشی و مادرت هم اصرار داشته باشد برای عروسی ها به آرایشگاه بروی همین است دیگر)بعد نوبت پروژه موها بود . خوب این رو چه کنم . یه دستگاه قدیمی دارم از این بابیلیس های قدیمی که خواهرم برام گرفته بود . دراوردم و دعا کردم که کار کند . خوب حالا همه به زیر. این هم از موها . در همین بدو بدو ها درست وقتی که قرار بود از خانه بیرون بزنیم پسر خواهرم زنگ زد و گفت مادرم کجاست . (خواهرم برای عروسی از شهرستان به تهران آمده بود پسر و همسرش همان جا بودند ) گفتم منزل مادربزرگ . گفت کی قراره بیاد گفتم نمیدونم صحبتی نشده حالا که هست . گفت خاله  ، پدرم سکته کرده بیمارستان تو سی سی یو بستری شده . نزدیک بود گوشی از دستم بیافته. گفتم میخوای الان بفرستمش بیاد . گفت نه اینجا برف میاد شب تو راه نباشه بهتره. گفتم پس براش بلیط میگیریم صبح زود راهیش میکنیم . رفتیم عروسی. من همش دستم به موبایل بود نکنه خبری باشه و زنگ تلفن رو متوجه نشم. خلاصه چه شبی بود . از یکطرف غصه داماد از طرف دیگه غصه خواهرم که باشنیدن این خبر چه حالی میشه با این راه دور.گذشت و گذشت تا برگشتیم خونه.صبر کردم تا یه چایی هم بخورن بعد جریان رو بهش گفتم . بمیرم که چه حالی پیدا کرد تا صبح. خلاصه رفت به شهرشون و معلوم شد خطر از سرش گذشته . چند رو زباید در سی سی یو بمونه بعد به بخش منتقل بشه. اون پست رو یادتونه. این جوابش بود . اگر برای شوهر خواهرم اون شب اتفاق بدی میافتاد خواهرم و ما یک عمر خودمون رو سرزنش میکردیم چون در خانه تنها بود . خدایا هزار مرتبه شکر که چنین خطری از سرمون گذشت

بعدا نوشت: مادر در عروسی گفته بود ببین سهیلا کجا رفته آرایشگاه شما هم برید خیلی ملایم و سنگین بود. (حتی نرسیدم خودمو درست ببینم که چه شکلی بودم )