پزشکی 1

جونم براتون بگه پسر خواهرم تهران پیش مادرم زندگی میکنه . چن وقتی بود که کلیه اش درد میکرد . خیلی آزمایش داده بود و عکسی نبود که نگرفته باشه . آخرش گذرمون افتاد به یه بیمارستان مشهور و گرون که همیشه عمل های قلب مادرو اون جا انجام میدیم. تو نوبت نشسته بودیم . دیدم یه آقایی که به سختی راه میرفت و موهاش هم خیلی کم بود و البته سنش هم زیاد بود اومد تو . آقاهه به سختی راه میرفت در واقع یه پاشو کامل روی زمین میکشید. مسوول پذیرش جلو پاش بلند شد و احترام زیادی بهش گذاشت . معلوم بود که دکتر بسیار خوش نامیه که با وجود این همه ناتوانی هنوز بهش احترام میذارن . بعد از صحبت های اونایی که میشناختنش مشخص شد که دکتر بسیار ماهری بوده اما از اون جایی که اونم شامل قوانین انسان ها بوده پیری و بیماری اسیرش کرده . یعنی میخوام بگم به همین راحتی یه دکتر هم پیر میشه سرطان میگیره مریض میشه سکته میکنه و میمیره . کاش دکترا یادشون بمونه که انسان هستن و اینجوری نیست که همیشه مرگ برای همسایه باشه . خوب از اصل مطلب دور افتادم . داشتم میگفتم که تو نوبت نشسته بودیم. یه خانمی اومد هفت رنگ آرایش کرده بود. موهاش هم بصورت گنبدی بالا برده بود . با مسوول پذیرش سلام و احوال پرسی کرد. پسر خواهرم گفت فک کنم دکتره . گفتم نه بابا باید پرستار باشه . نوبتمون که شد رفتیم تو و در کمال حیرت دیدیم همون خانم دکتره . نشستیم تا شرح ما وقع رو بدیم . از همون اول خانم دکتر نصف حواسش به ما بود نصف حواسش به موبایل و صحبتش با طرف مقابل. بحثشون هم سر چکی بود که باید واریز میشده نشده یا...خلاصه نیم نگاهی به آزمایش ها و مدارک ما انداخت و گفت اینا قدیمیه باید جدید بندازین من دوباره ببینم شاید عمل داشته باشه و به همین علته که خوب نمیشه . ما کم مانده بود شاخ در بیاریم چون دکترای قبلی همه متفق القول بودند که میکروب باعث مشکل شده . با دارو برطرف میشه. نزدیک به پانصد هزار تومان عکس و آزمایش رو دستمان گذاشت و گفت مجددا به مطب برویم برای بررسی مجدد . وقتی جواب آزمایشها مشخص شد به چند دکتر دیگر هم مراجعه کردیم

 باز هم تاکید کردند که عکس  لازم نبوده و مشکل عفونتی است که با دارو برطرف خواهد شد.خلاصه دوباره به خودش مراجعه کردیم گفت وقت برای عمل بگیرید که من فقط یک روز دیگر هستم . کمی که فکر کردم دیدم آخه روی چه حسابی بیماری که اورژانسی نیست را روز قبل از رفتن عمل میکنند و در ایام عید که دکتر های متخصص نیستن به دست کی میسپرند . خلاصه کنم میخوام بگم از همون اول که طرف رو میبینی میتونی بفهمی که این کاره هست یا نه . در همون بیمارستان دکتر قلب مادر یک خانم دکتر جوان و کو چولو هست که هر بار بهش مراجعه میکنیم بسیار ساده و مهربان برخورد میکنه و آرایش این خانم خیلی معمولی است و شما در همان برخورد اول بهش اعتماد میکنید . جواب شما رو به آرومی و بدون عجله میده . در طی آنژیو گرافی مادر تقریبا هر نیم ساعت به پشت در اتاق عمل میومد و به من که از ترس نصفه جون شده بودم گزارش کار میداد . دلداری میداد. یعنی شما اگر بخواهی واقعا دکتر باشی برات مهم نیست که آرایشت چی باشه یا خیلی چیزای دیگه . اگر کسی بخواد به مهمونی بره یا عروسی  ،خوب باید آرایش متفاوتی داشته باشه ولی برای محیط کار ؟ شاید خیلی ها موافق نباشن. من در محیط کارم با جوان ها سر و کار دارم و لزوما با دختران جوان . همیشه میگم شما باید بفمید چه لباس و آرایش مناسب چه محیطی هست . اگر کسی در روز روشن و در محیط کار آرایش شب و عروسی داشته باشه اصلا جالب نیست مگر اینکه بخواد به صورت افراطی جلب توجه کنه و مردم همش بهش نگاه کنن و در موردش فکر کنن که این چرا اینجوریه . برعکسش هم هست . از یکی از دوستام شنیدم (دوستم خانمی پنجاه ساله هست و محجبه) که در یک عروسی یکی از آشنایان سابقش که ادعای مذهبی بودن داشته با  لباس معمولی و موهای ساده و بدون آرایش اومده . از اول تا آخر هم صاف صاف نشسته و در شادی بقیه شرکت نکرده . خوب وقتی شما این آدم رو هم میبینید همش نگاهش میکنید و براتون عجیبه. اونم نمیدونه در جشن چه جوری باید رفتار کنه . خلاصه یه کمی فکر کردن برای بعضی مسایل روزمره بد نیست.(پسر خواهرم 32 سالشه )( خانم دکتر فقط 4 و نیم میلیون برای دستمزد خودش میخواست حالا پول بیمارستان به کنار . نمیدونم چرا دونه دونه یادم میاد بس که دلم پره)