احوال ما

یکی پرسید از آن گم کرده فرزند

که ای روشن روان، پیر خردمند

ز مصرش بوی پیراهن شنیدی

چرا در چاه کنعانش ندیدی

بگفت احوال ما برق جهان است

دمی پیدا و دیگر دم نهان است

گهی بر طارم اعلا نشینیم 

گهی تا پشت پای خود نبینیم