ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ ﭘﺘﻮی ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﻣﻴﻜﺸﻴﺪ، ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺷﺴﺘﺘﺎﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻲ ﺯﻧﺪ؛
ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻴﻜﺸﻴﺪ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﺳﺮﻣﺎ ﻣﻲ ﻟﺮﺯﺩ...
ﺁﺩﻡ ﻫﺎی ﻭﺳﻮﺍﺳﻲ؛
ﻣﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﺴﺖ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﭘﺘﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺭﺍ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻨﺪ!
ﻭﻟﻲ ﺁﺩﻡ ﻫﺎی ﺷﺎﺩ؛
ﺯﺍﻧﻮﻫﺎی ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻛﻤﻲ ﺧﻢ ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ ﻭ ﺷﺐ ﺭﺍﺣﺘﻲ ﺭﺍ ﺳﭙﺮی ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ.
بیا بخلم ..
تو بخلت هستم خبر نداری.
چقدر مطالبتون رو دوست دارم.
وای از شدت خوشحالی نمیدونم چی بگم.باعث افتخارمه که نوشته هامو دوست دارید.ممنون که میخونید.
سهیلا .. چیزی اذیتت می کنه دخترم؟ خیلی کم حرف و کم حوصله شده ای.
عجول وکم حرف و بی حوصله.ولی حالم خوبه.عجیبه نه آنا جان.شدم جمع اضداد.وقتی کم نقاشی میکنم بال بال میزنم.البته روزمره ها هم هست.مشکلات زنده بودن.ممنون که اینقدر میفهمی.
عاااااااااالی
ممنون.
اینی که شما گفتی واقعا مشکل من با زندگیم بوده همیشه!
شلوار مانتو پتو! همیشه قدش برام کوتاه اومده!!
خب پتو رو به همین روش که گفتی حل کردم. جمع تر خوابیدم!
شلوارم که مجبور شدم پول جمع کنم خارجیشو بخرم که قدش کوتاه نشه پس از تنوع طلبی هام کم کردم!
مانتو هم دوخت و دوز یاد گرفتم مانتو دوختم که آستینش اندازه شه!
خلاصه که یاد گرفتم شاد بشم!
سلام بر عاصی دوست قدیمی. خانم تلفن میزنم جواب نمیدی. ایمیل میزنم جواب نمیدی. خوشحال شدم .
بجای شاد بگیم ادم های ساده زیست یا یه چیز تو این ردیف بیشتر بهش میاد بنظرم؟؟
پیشنهاد خوبیه. فک کنم هر چه ساده تر شادتر
سلام از اینکه جواب پیاممو دادی خیلی ممنونم . خیلی خوشحال میشم که بازم بهم سربزنی .به امید دیدار دوباره
خواهش میکنم.
وسواسی در مقابل شاد؟! چه تقابل عجیبی ..
می شه هم پتو را عوض کرد ..
عوض کردن پتو سخته انا جان.من تنبلم یه راه ساده تر بگو لطفا
شب خوش
نوع نگارشتون قشنگ و مفهومیه...
موفق باشید...
ممنون
تاز ه وقتی زانوهاتو جمع میکنی، گرمتر هم میشی
متن خیلی جالبی بودش!
ممنون.از یکی از شبکه های اجتماعی برداشتم.خیلی دوستش دارم