آشپزی

خوب رسیدیم به مبحث شیرین آشپزی

همون جور که میدونید آشپزی یه هنره. هنرها هم که مستقیما با روح و روان بستگی دارن. اما همه نمیتونن همه هنرا رو دوست داشته باشن یا انجام بدن.

آشپزی برای من همیشه رفع تکلیف بوده. همیشه دنبال روش هایی بودم که بتونم زیرابی برم. بپیچونم. دور بزنم/

تا این جا رو داشته باشین. از اون جا که همیشه خدا یه ترتیبی میده که شما با مشکلات و عیوب خودتون رو به رو بشید بچه های من از اول خیلی به غذا اهمیت میدادن.

فقط کافیه بفهمن زیرآبی رفتم . دیگه هیچی. بسیار در غذاها دقت میکنن . مواظب مامان هستن. مثلا: مامان  برنج امروز یه جوری شده. راستشو بگو چی کار کردی؟

هیچی . قراره با برنج چی کار کنن. خوب پختم دیگه. ...

خلاصه این وضعیت سهیلا بانویی هست که از آشپزی گریزونه.اما میخوام بگم وقتی یه غذای خوشمزه رو با عشق و علاقه میپزم وقتی همه دور هم جمع میشیم و خدا رو شکر سفره ای پهن میشه. اون برق شادی که از چشماشون بیرون میزنه تمام خستگی ها و غر غرام یادم میره. خیلی سعی کردم یه نکته اخلاقی برای این پست پیدا کنم و کردم.

وقتی میخواهید آشپزی کنید با تمام عشق و علاقه تون این کارو انجام بدید. امتحان کنید مزه اش خیلی متفاوته.