دوست خانگی

تو خونه دو تا دوست خوب دارم.از اول صبح باهاشون مشغولم.یکی وزنه دیجیتال هست.یادگار دوران رژیم گل پسر.وقتی با پول خودش خریده بود قسممون میداد که ترو خدا مواظبش باشید گرون خریدم.هر دفه هم که خودتون رو وزن میکنید یه 500 تومنی بندازید کنارش که شاد بشم.از اون جایی که 500 تومنی نایابه ما هیچوقت این کارو نکردیم.

یکی دیگه ساعت دیواری تو پذیراییه که همه کارم باهاش تنظیم میشه.الان تا ساعت 11 سریال میبینم.ساعت 11 تا 1 وقت آشپزخونه است.همینطور تا آخر شب.صبح تا اومدم سر وقت وزنه دیدم ای دل غافل باطری تموم کرده.

راهم رو کشیدم به طرف اتاق پذیرایی ساعت رو چک کنم دیدم اونم باطری تموم کرده.

بر طبق قوانین خونه ما باطری عوض کردن کار آقایونه.خوب منظور از آقایون اصلا پسرا نیستن چون اونا پسرن.آقا که نیستن.همسر هم که غروب میاد.یه خورده بلاتکلیف چرخیدم.وسایل نهارو درست کردم.هی رفتم به ساعت نگاه کردم.

در یک تصمیم قاطع لباس پوشیدم رفتم و باطری خریدم.اول ساعت رو پایین آوردم و گرد گیری کردم و باطری گذاشتم.

بعد هم وزنه.حالا با هر دو دوستم سلام و احوالپرسی کردم و شادم.

هر چند که وزنه دوست نامردیه.گر چه صادقه و همین صداقتش منو کشته.