| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | |||||
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 |
یکی از دوستان نظری گذاشته که کلی هم بهش جواب دادم ولی متاسفانه سیو نشد جواب ها و حذف شد.منم گفتم این جا جواب بدم دوباره شاید فرجی بشه و بمونه.وقتی ما به جایی میریم برای خرید کردن،اگر بعد بفهمیم که سرمون کلاه گذاشتن،خوب دلمون میسوزه،اما ضرر به مال شما خورده.ولی وقتی به پزشکی مراجعه میکنید که بدون دلیل،شما رو به تیغ جراحی میسپره،خوب این ضرر به جون شما خورده،مسلمه که درد و سوزشش خیلی بدتره.پسر دایی من پزشک متخصص چشم هست.تقریبا ده سالی ازم کوچکتره و از لحظه کنکور عمومی و بعد تخصصی و طرح و سربازی در جریان مشکلاتش بودم.واقعا سختی کشید،پس اینجوری نیست که ندونم،اما بعد از تموم شدن همه این مشکلاتش،خدا رو شکر مطب زد،در بیمارستان مشغول شد و بعد از حدود پانزده سال کار،الان یه مطب و سه منزل مسکونی و نمیدونم بقیه چیزاش رو خبر ندارم.در حالی که شما با شغل های دیگه خودت رو بکشی یه خونه و یه ماشین بتونی بخری.بعد هم این رشته رو خودش انتخاب کرد،چرا باید تاوانش رو بیمار بده.
مگه یه پزشک خودش انتخاب نمیکنه،پس چرا از بقیه طلبکار میشه.البته بعضی از پزشکا واقعا فرشته هستن که لباس سفید پوشیدن.نمیدونم در این وبلاگ یا وبلاگ قبلی از دکتر بهاری نازنین نوشتم که خواهر تصادفی منو عمل کرد،در اون بیمارستان به دلیل پایین بودن فشار و زیاد بودن جراحت قبول نمیکردن که ببرنش اتاق عمل،دکتر با مسوولیت خودش اون رو به اتاق عمل برد و روزی دوبار ویزیت میکرد،در بیمارستان دولتی چالوس،یعنی حتی پول اضافه از ما نگرفتن.خدا به کارش و مالش برکت بده.همه ما همیشه به یادش هستیم و دعاگو هستیم.بله کم نیستن.ما از اون دکترا داریم.از این فرشته ها هم کم نداریم.ولی نمیدونم چرا جامعه پزشکی اصلا انتقاد پذیر نیست.تا از جایی صدای مخالف بلند میشه سریع واکنش نشون میدن،یعنی واقعا خودشون اون دکترای ناخلف رو نمیبینن .نه واقعا نمیبینن، همین الان هم داریم دکتر هایی رو که در مناطق محروم خدمت میکنن ، گاهی حتی برای هم زبونی با بیماران مشکل دارن،با حقوق در حد کارمندی ،ولی خدمت میکنن،در مقابلشون داریم دکتر های آنچنانی،خلاصه خوب نیست دکترا انقدر احساس برتری داشته باشن،از ما گفتن.
چندین بار در وبلاگ کسانی که مدعی بودند دانشجویان پزشکی یا پزشک هستند این را کامنت کرده ام که دیوار بی اعتمادی بین بیمار و پزشک دم به دم دارد بلند تر می شود. و از ایشان خواسته ام این دیوار را بشکنند.
امیدوارم حداقل یکی شان این کار را بکند.
متاسفانه قطر این دیوار خیلی زیاد شده.
من که دل خوشی از سیستم پزشکی ندارم.با وجود اینکه حدود ده نفر از بستگان پزشک هستند.پزشک های فداکار و کار بلد هم کم نیستند,اما بقول شما این حرفه با جون مردم سر و کار داره.یکی مثل من که مشکلات مختلف داره,بیشتر درک میکنه که عدم توجه پزشکها چقدر مشکل افرین میشه.
خودشون حاضر نیستن کوچکترین انتقادی رو تحمل کنن.
سهیلا جانم میتوانم به تعداد موهای سرم برایت مثال بیاورم از دکترهایی که فقط دنبال پول هستند و بجز ویزیت آنچنانی و تاکید روی عمل جراحی با مراکز سونوگرافی یا ام آر آی یا داروخانه های خاصی قرارداد دارن و شمارو میفرستن اونجاها تا پول بیشتری بپردازی و البته درصدی هم متعلق به خانم/آقای دکتر عزیز است!!
یادتان هست برای مشکلات معده م اولین دکتری که میرفتم تشخیص داد سرطان معده دارم و به زودی باید قسمت سرطانی را از معده م خارج کنند!! و 5سال پیش برآورد هزینه ی بیمارستان و عمل و دستمزد پزشک چیزی حدود بیست میلیون تومان میشد؟! پیش سه دکتر دیگر رفتم و آنها تشخیص زخم معده ی کهنه دادند و با دارو درمانم کردند!! هرچند که یکیشان مرا فرستاد داروخانه ی همسرش! و برای یک نسخه ی دارو که مشابه ایرانی هم داشت ولی دکتر همه را خارجی نوشته بود چیزی حدود 100هزار تومان بیشتر از داروخانه ی محل خودمان پرداخت کردم!
بگذریم
هر صنفی خوب و بد دارد! اما صنفی که با جان و سلامتی مردم سر و کار دارد نباید انقدر بی وجدان باشد!
متاسفانه درسته،ما در همه اصناف انسان بیوجدان داریم،مثلا چند بار تا حالا خرید کردید جنس گران بهتون انداختن،یا تعمیرگاه رفتید جنس بنجل روی ماشین انداختن و چند برابر حساب کردن،اما وقتی با جان آدم سر و کار دارن نمیشه راحت گذشت،نمیشه ندید،یادمه عاصی جان،زخم معده کهنه کجا و سرطان کجا.چی بگم.
سلام سهیلا خانم
مطلب شما رو خوندم و کاملا متوجه حرف شما هستم. صحبت های خانم ندا را هم.
فکرکنم این بگومگو ها هیچکدام به اندازه یک مقایسه واقعی یک پزشک ایرانی و غیر ایرانی و حتی در سطح کادر بیمارستانی موثر نیست. من تا 32 سالگی در ایران ساکن بودم و الان هم بیش از ده سال است که جای دیگری زندگی می کنم.
به شما اطمینان می دهم که رفتار پزشکان در اروپا را حتی نمی شود ذره ای با ایرانی ها - در حداکثر مواقع - مقایسه کرد. جای دیگر هم پزشکان یک روزه و به آب خوردن پزشم نشده اند و وضع مالی خوبی هم دارند اما اهمیتی که به بیمار و مراجعه کننده شان می دهند را نمی شود حتی مقایسه کرد با آنچه که ما در ایران عادت داریم.
حالا هی بیایید و بگویید پزشک خوب هم هست و ...! یک چیزی هست به اسم attitude که در ایران نایاب - کمیاب - است. قبول کردنش درد دارد ولی واقعیت تلخ همین است.
شیرین جان ، خیلی خوب حق مطلب رو ادا کردی،یه اعترافی بکنم،اون دکتری که خواهر تصادفی من رو تو بیمارستان چالوس از مرگ نجات داد،تحصیل کرده کانادا بود و تازه شش ماه بود برگشته بود.البته من اون مطلب رو درباره یک پزشک نوشتم.نمیدونم چرا به پزشکان تعمیم داده شد.درباره رفتار یک فرد بود نه کل جامعه پزشکی.اگر ما ایرانی ها بتونیم همه چیز رو شخصی نکنیم فکر کنم نصف مشکلاتمون حل بشه.
منم همین نظرو دارم که فایده ای نداره ولی حداقل سعی کنیم دعا های خیر و ارتقا بیشتر واسه همدیگر و کشورمان داشته باشیم .
خوب اون وقت که هم آزادی انتخاب دارین و دکتر تون عوض میکنین همینطور که به انتخاب خودتون جهت ویزیت رفتین.
بله همینطورن،من فهمیدم و دکترم رو عوض کردم،ولی تکلیف اون کسی که نمیفهمه و دل میده به اون تشخیص چی میشه،اون بیمارستان، یه بیمارستان خصوصی معتبر بود که وجهه بسیار خوبی بین مردم داره،منم با اطمینان مریضم رو اون جا بردم،ولی پزشک دو روز بعدش پرواز خارجی داشت،عید بود،میخواست فردا عمل کنه و پس فردا به سفر بره.کلا احساس خوبی نبود،بگذریم .
وقتی من بیمار به پزشکی مراجعه میکنم تشخیص و درمانشو هم میپذیرم حتی اگه اون چیزی باشه که من دوس ندارم و شاید اشتراک نظر بین چندین پزشک رو یه گزینه درمانی یکی نباشه
مثل هر حرفه ای پزشکان هم از لحاظ توانایی تشخیص و عملکرد متفاوتن و همه مثل هم نیستن.چرا فکر میکنین سوگند نامه باید همه پزشکان فرشته کنه و از بقیه متفاوت؟تنها سیستمی در ایران که حداقل تونسته پا به پای دنیا پیش بره پزشکی کشوره.
گاهی هم نمیشه معجزه کرد.
بحث ما به جایی نمیرسه ، چون من بیمار وقتی به پزشک مراجعه میکنم میتونم بفهمم که توجه کافی به من و بیماریم داره یا نه ، چرا وقتی میشه با دارو مشکل رو برطرف کنن،به جراحی دست بزنن . بیمار میفهمه کدوم دکتر به بیماری و بیمار توجه کافی داره ،کدوم دکتر نداره.
بله واقعا همینه
اگر که از اول انتقاد پذیر بودن الان وضعیت جامعه ی پزشکیمون خیلی کیفیت بهتری داشت...دریغ
کلا ایرانی ها نسبت به انتقاد حساس هستن و نمیتونن عیوب خودشون رو بپذیرن.دکترها مون هم از خودمون هستن،که از ماست که رر ماست.نشد یه بار یه نفر داد بکشه،برن ببینن دردش چیه ،حرف ما اینه که بابا چشم پول هم میدیم،ولی تو رو به خدا بیشتر توجه کنید.
سلام
یه کم تنگ نظریه که چند تا منزل مسکونی اونم بعد از سالها درس خوندن و و کار و استرس و نه از راه اختلاص و دزدی و رانت خواری و پول باد آورده رو امپراطوری دونست اونم تو درصد کمی از این قشر و اونم با استرسی که این حرفه داره.
میشد دعا کرد مثل کشورهایی پیشرفته سطح زندگی و درآمد متوسط جامعه که به نا حق پایین ببر بالا و در این راستا اقدام کنی نه دعا کنین که از قول خودتون امپراطوری گروهی که با زحمت خودشون بهش رسیدن بیاد پایین.فک کن اونا هم آمدن تو سطح فقر آیا دردی از شما و جامعه حل میشه؟؟؟
نه اشتباه نکنید کسی که زندگی رو برمیگردونه و سلامتی رو باید دستش رو طلا گرفت،ولی دکتری که جلو روی شما بهت بی اعتنایی میکنه و وقت ویزیت شما رو صرف خرید ارز برای سفر خارجیش میکنه آخرش هم بعد از کلی سونو گرافی و عکس رنگی یه تشخیص پرت و بیربط میده که فقط شما رو عمل کنه،به نظر من لیاقت همون لقب دکتر رو هم نداره،اون هم به قسمی که خورده خیانت کرده ،هم به خودش و هم به بیمارانش،اون دکتری که وصفش رفت این چنین آدمی بود،وقتی به دکترهای دیگه مراجعه کردیم تشخیص دادن مشکل با دارو برطرف میشه و اصلا اون چیزی نبود که ایشون تشخیص داده بود،بعد هم آیا شما به عنوان دکتر اولین گزینه رو جراحی میدونی،یا آخرین گزینه است.اصلا حرف من سر ماد و اموال دکتر ها نیست.انشاله به دکتر اای خوب خدا اموال بیشتری بده تا به خدمت کردن راغب تر باشن و دلگرم.مشکل فقر جامعه ما هم پولداری دکترها نیست،ولی مشکل بیماران ما کم توجهی دکتر هاست که ربطی به پولداری یا پول نداشتنشون نداره.