| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | |||||
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 |
بین دوستان وبلاگی چند نفری بودن که در کشورهای دیگه زندگی میکردن .
بعد از چندین و چند سال که فکر میکردم دیگه جا افتادن یه دفعه ساز برگشت میزنن . برمیگردن به ایران .آدم‌های بسیار شجاعی هستن .تحسینشون میکنم .شاید هم همه پل ها رو پشت سرشون خراب نکردن .
یه عده از دوستان هم هستن زندگی رو حراج زدن و رفتن به کشورهای دیگه برای زندگی .اونا رو هم تحسین میکنم .شجاعت کندن و ریشه دادن مجدد رو داشتن .
من خودم مثل بعضی ها شبیه درختم .
یعنی یه جا که میمونم ریشه میدم .البته شاید هم اینجور خطر کردن ها به سن و سال مربوط میشه .نمیدونم .
داخل ایران زیاد از اینور به انور رفتم.مدتی هم زندگی انور اب را تجربه کردم و برگشتم.حالا هم اگر کشوری که امکانات خوبی برای سالمندان و معلولین داشته باشد اقامت بدهد بقول شما ریشه ها را زیر بغلم میزنم و با خودم میبرم.
هست ولی متاسفانه اقامت نمیده.
با ریشه داشتن موافقم خیلی به این موضوع فکر میکنم هر چند گاهی میگم باید جهان وطنی اندیشید.
گاهی وقتا ریشه ات هر چقدر هم قوی باشه باید جمع کنی بری.
چرا نمی نویسی
من سبک نوشتنتو دوست دارم
سلام،تنبلی،تلگرام،اینستا،این سه تا دلیل،ولی برگشتم.
اره والا دل میخواد
من گوشیمم بخوام عوض کنم یه گوشی با امکانات بهتر بگیرم ٬ دلم نمیاد از بس به قبلی عادت کردم (حالا هر چقدرم عتیقه!) دیگه موقعیت جغرافیایی عوض کردن که جای خود داره!
دقیقا.
سلام خوشگل خانوم
دلم برات یه کوشولو شد اومدم پیشت ببینمت
ریسک کردن دل می خواد.خوبه اونایی که دلشو دارن
سلام .چه عجب از این طرفا .آره خیلی دل میخواد .
منم خیلی وقتا فکر میکنم درختم
البته بعضی وقتا هم سیب زمینی میشم و بعضی وقتا هم خیار چنبر!
ولی به هرحال الان حس ادم بودن دارم فکر نمیکنم ریشه دوونده باشم جایی!
دعوت نامه ای ویزای درست حسابی ای اقامت دائمی چیزی بدن بهم حاضرم فرار مغزها بشم
اگه اونجوری باشه منم پایه هستم .ریشه هامو میزنم زیر بغلم میرم.