قصه های خانه مادربزرگه

خانه مادر دو طبقه است.طبقه با یک نیم طبقه کوچک زیر همکف.خانه قدیمی و ۴۵ ساله است.اما محکم و جاندار.زنده و سرحال.سرشار از سکوت و زیبایی.در یک منطقه شلوغ.

مستاجر طبقه زیر همکف خانم جوانی بود که دکترا قبول شده بود.بعد از سه سال سکونت ازدواج کرد و خانه خرید و به سلامتی و دل خوش رفت سر خونه و زندگی خودش.

خوب ما هم به دنبال مستاجر جدید بودیم.بعد از آماده کردن  منزل در دیوار و همشهری آگهی دادیم.خوب آپارتمان نیست که شیک و به روز باشه.فصل هم فصل جا به جایی نیست.یه یخچال  هم روی خانه بود.

این مدت آدم های عجیبی اومدن برای اجاره کردن.

یعنی ما ۴۵ سال هست مستاجر داریم چنین مواردی ندیده بودیم.

اولین مورد یه آقای ۵۰ ساله بی ادب و از خودراضی.اومده بود که من خانه و زندگی دارم.فقط دو روز آخر هفته به من بدید به نصف قیمت.برای کشیدن مواد و مشروب خوردن با دوستان.

پسر خواهرم که مسوول این کار بود میگفت خاله خدا رو شکر کردم شما این جا نیستی.وگرنه خون راه میافتاد.

یعنی حدود ۵ مورد مختلف از این موارد داشتیم.آخه خونه .مسکونی.دو طبقه خانواده.تا حالا ندیده بودم چنین وقاحتی.

موارد بعدی هم مناسب نبودن متاسفانه.حدود ده روزی درگیر بودیم.

در ضمن ما بیشتر از اجاره به خود فرد اهمیت میدیم.چون زندگی در خونه با آپارتمان متفاوت هست.مادر همیشه با مستاجرها رابطه دوستانه داشته.

تا حالا هم به پسر جوان اجاره نداده بودیم.

گذشت تا آقای جوانی برای اجاره اومد.پسر جوانی که از پسر کوچکه دو سال بزرگتر بود.جدی و فعال.دانشجوی فوق و در حال آماده کردن خودش برای اپلای.

ما دوتایی این پسر رو که دیدیم مهرش به دلمون افتاد.از اونطرف اونم تا خونه رو دید یه دل نه صد دل عاشقش شد.

بصورت عجیبی همه کارها به سرعت انجام شد و در خونه ساکن شد.

خدا رو شکر.همیشه در همه موارد کارها رو به خدا میسپرم.

یعنی انقدر پسر محجوبی بود که حتی در آژانس املاک چونه نزد.من دیدم هیچی نمیگه خودم از مبلغ اجاره کم کردم.تا این حد

دعا کنید همه مون عاقبت بخیر بشیم.

تو انجیل یه جمله هست که خیلی دوستش دارم.میگه خوشا به حال رحم کنندگان چون به ایشان رحم خواهد شد.حالا شاید کلماتش دقیق این نباشه.نمیدونم.ولی خلاصه مطلب اگر خودمون به همدیگه رحم نکنیم فکر نکنم کس دیگه ای دلش به حالمون بسوزه.

با همدیگه مهربانتر باشیم.شاید فردایی نباشه.