زندگی

اون خانمی که قبلا ساکن زیرمین مادر بودن رو یادتونه،دانشجوی دکترا بودن،متاسفانه باخبر شدیم پدرشون به رحمت خدا رفتن،جمعه شال و کلاه کردیم و رفتیم مجلس ختم،هر کس شنید تعجب کرد،میگفتن اون که از اون جا رفته،دیگه همسایه محسوب نمیشه،منم البته از حرفشون تعجب میکردم،میگفتم ما سه سال و نیم در کنار هم زندگی کردیم،از غم و شادی همدیگه با خبر بودیم،یعنی نرم ختم پدرش،فک کنم من تو غار اصحاب کهف بودم تازه بیدار شدم،کم کم اختلاف نظرم با بقیه داره زیاد میشه،شاید هم مثل دایناسورها در حال انقراضم.