حال گل در چنگ چنگیز مغول

احساس میکنم تو یه بازی کامپیوتری گیر افتادم.هر چقدر جلوتر میرم مرحله به مرحله دیوهای وحشتناک تری میان جلو.در حالی که من بیشتر جون هام رو از دست دادم.تا میام گیم اور بشم طراح بازی یه جون اضافه میده.میگه باید ادامه بدی.

اول که بدنیا اومدم اون رژیم بود.گل و بلبل نبود ولی خوب بود.بچگی رفت به بازی به فراغت با نشاط

فارغ از نیک و بد و مرگ و حیات

همه گفتند کنون تا بچه است

بگذارید بخندد شادان

که پس از این دگرش فرصت خندیدن نیست

نوجوان شدیم انقلاب.یه کم جلوتر جنگ

کمبود و صف و شهید

جلوتر آشوب و ترور

زلزله

...

و حالا غول مهیب آنفولانزا

پرستار مادر دو روز در حالی که آنفولانزا داشته به منزلش رفته.

از روزی که فهمیدم درد و تهوع امانم رو بریده.

در حالی که همش با خودم حرف میزنم که برای اتفاق نیفتاده عزا نگیرم.چشمم به آسمان هست که این بلا از سر مادر دور بشه.مرگ حق هست.همیشه از خدا مرگی راحت و آرام برای مادرم خواستم.اما این که با درد و تب بخواد بستری بشه.خیلی دردناکه.

برای همه مون دعا کنیم.