زمین خوردن،خوردن زمین

شما تا حالا زمین خوردید؟چند بار در سال زمین میخورید؟

من خیلی کم زمین میخورم.شاید دو سه سالی یه بار.بار اول که به یادم مونده ۱۵ سالم بود.یه طرف کوچه برف بود.یه طرف کوچه ظاهرا هیچی نبود.نگو برف آب شده یخ بسته.منم که جاهل و جوان هر چی مادر گفت از تو برف ها بیا مثل شترمرغ تازه بالغ گردن کشیدم و از راهی رفتم که به نظرم درست میومد.رفتن همانا و لیز خوردن و افتادن همانا.مادرم هم به شدت خنده اش گرفته بود.از اون همه غرور و خودسری و زمین خوردن.سه بار افتادم.آخرش یه خانمی که رد میشد به مادرم گفت دستش رو بگیر.

یه بار دیگه یادمه ۳۰ ساله بودم.با کلی اعتماد به نفس راه میرفتم به سمت کلاس زبان.تو میدان ونک داشتم از خیابان رد میشدم .نمیدونم روغن ریخته بود یا چیز دیگه.لیز خوردم و نشستم روی زمین.کلاسورم از دستم سر خورد رفت تا ته خیابان.یه عالمه هم ماشین پشت چراغ قرمز منتظر بودن که سبز بشه گازش رو بگیرن و برن.یعنی دیر جنبیده بودم کف خیابان له میشدم.چهاردست و پا رفتم سمت کلاسورم بغلش  کردم دویدم اونطرف خیابان.

آخریش هم دیروز بود.اختلاف سطح خیابان رو ندیدم و تو پیاده رو چهاردست و پا فرود اومدم.خیلی موقعیت خنده داری بود.دستبندم باز شد افتاد.عینکم دستم بود.دسته اش یه کم کج شد.یه زانوم  ضرب دید.انگشت شصت پای چپم هم ضرب دید.به چه مکافاتی بلند شدم و خسارات جانبی رو برآورد کردم.خدا رو شکر میتونستم راه برم.لنگان لنگان رسیدم خونه.هروقت از دید بقیه به زمین خوردن هام نگاه میکنم کلی موضوع خنده دار به نظر میاد.حالا میگم چرا.

کلا آدمی هستم که خیلی محکم و با اعتماد به نفس راه میرم.اصلا شل و ول نیستم.خوب وقتی زمین میخورم خیلی محکم زمین میخورم.و خیلی خنده دار.بعدشم با پر رویی تمام سرپا میشم و میگم دردم نیومد که.لنگ لنگان به راهم ادامه میدم.میدونید یاد چی افتادم.

نردبان آدمی ما و من است

عاقبت این نردبان افتادن است

لاجرم آن کس که بالاتر نشست

استخوانش سخت تر خواهد شکست