شروع دوباره ۲

یه هفته ای تو بیمارستان بودم.درد کشیدم. قطره های سرم رو شمردم.و دلم برای اطرافیانم سوخت که اینجوری اسیر شدن.خدا رو شکر که بالاخره تموم شد.حالا خوان بعدی میشه پرتو درمانی و شیمی درمانی.اونا رو هم بعد از انجامش براتون مینویسم.

تو بخش به علت کم شدن مراجع بخش ها در هم ادغام شده بودن.تو بخش ما هم چند تا نوزاد بودن.شنیدن صدای گریه شون نوید زندگی میداد.هر بار که صداشون بلند می شد من و خواهرم قربون صدقه اونا میرفتیم.هر چی آقای هوار هوار آزار دهنده بود این گوگولی ها زندگی میدادن.بیشترین تراکم نوزاد در تاریخ ۹/۲/۹۹ بود.بخاطر کرونا اصلا نتونستیم نوزادها رو ببینیم.اینم پست امروز تا بعد.