حد و حدود

رابطه من با پیشول خیلی عجیبه،از اون ترس و وحشت اولیه که بگذریم،الان رابطه خیلی محترمانه ای با هم داریم.به تفاهم رسیدیم،تو اتاق خوابم نباید بیاد،رفتن به آشپزخانه و حمام و توالت هم قدغن هست.بغل هم نمیکنم،چون آشپزی میکنم و نمیخوام مو بریزه تو غذام. ولی هر بار میبینمش،شروع به ابراز محبت زبانی میکنم،اونم از دور چشمهاش رو برام نیمه باز میکنه،یعنی دوستت دارم.امروز با سرنگ رفتم تو اتاقش،که بهش دارو بدم،نگاه غمگینی به سرنگ کرد،بعد به من.دلم رفت براش،همسر دست و پاش رو میگیره،منم سرش رو نوازش میکنم و آروم از گوشه لبش ،شربت رو بهش میدم.یه ویتامین داره،که خیلی دوست داره، میاد میشینه جلو مبل ،و نگاه میکنه،یعنی ویتامین میخواد. نهایت ارتباط فیزیکی مون برس کشیدن و نوازش پشتش هست،ولی از دور برای هم لاو میترکونیم. محبت حیوانات ،باعث کم شدن استرس ،و مهربانتر شدن آدم هامیشه،مخوصا ما که انگار در وادی وحشت گیر افتادیم.این تجربه برام جدیده. کاش همه یک حیوان خانگی داشتن.