پیشی

دیروز قرار بود یه غذای جدید برای پیشی امتحان کنیم. این پیشول خان،خیلی مغروره،یعنی اصلا برای غذا، هول نمیزنه،ظرف غذاش خالی باشه،با گردن برافراشته،مثل خدایان مصری،مینشینه بالای سر ظرفش،زل میزنه به من و همسر .

دیروز ظرفش خالی بود،چون میخواستیم غذای جدید براش امتحان کنیم،ببینیم اگر دوست داره و میخوره،بازم بگیریم.تقریبا،یه ربع نشست بالای سر ظرفش و در سکوت،به ما خیره شد.من به همسر گفتم برو غذای جدید رو باز کن بیار بدیم ببینیم چی میشه،اونم گفت باشه،ولی از موبایلش دل نمیکند .

پیشی هم دید آبی از ما گرم نمیشه،با بینی اش،ظرف رو هل داد،از روی میزش انداخت زمین،یه نگاه شماتت بار ،به معنی،خاک تو سر گداتون،یه ظرف غذا هم نمیتونید پر کنید،به ما کرد و رفت.

غذای خشکش،از بهترین غذاها هست و گرونترین،یعنی ما از شکم خودمون میزنیم،ولی غذای آقا،بهترین غذاست .حالا یه مدل دیگه از همون رویال رو براش گرفته بودیم.چون قبلی پیدا نشد .

میترسیدیم دوست نداشته باشه.اگر هم دوست نداشته باشه دیگه کار تمومه .نمیخوره.

فعلا بخیر گذشت.ما آدمای ساده و معمولی و کارمند طور،نمیدونم چه جوری،گربه مون،گربه اشرافی شده.آخه گربه انقدر با کلاس.