سقوط

انسان،
آهسته آهسته عقب نشینی می کند.
هیچکس یکباره معتاد نمی شود
یکباره سقوط نمیکند
یکباره وا نمی دهد
یکباره خسته نمی شود، رنگ عوض نمی کند، تبدیل نمی شود و از دست نمی رود

زندگی بسیار آهسته از شکل می افتد
و تکرار خستگی بسیار موذیانه و پاورچین رخنه می کند.

قدم اول را،
اگر به سوی حذف چیزهای خوب برداریم،
شک مکن که قدم های بعدی را شتابان بر خواهیم داشت ...!

"نادر ابراهیمی / چهل نامه کوتاه به همسرم "