آدم منفی بافی نیستم اما نمیدونم چرا هر چی آدم بیشعوره رییس میشه . این روزا له له هستم . عنقریبه که از شدت فشار کار دعوت حق رو لبیک بگم. بیشعور این رییس ما اصلا حالیش نیست که یه آدم یه مقدار توان مشخص برای کار داره . یه عیب بزرگی که داره اینه که خودشو برای ارباب رجوع لوس میکنه و به خاطرشون به ما فشار میاره . از اون جایی که ادم احمق و سطحی نگریه و از جریانات درست خبر نداره و کمی هم خنگه چون بار ها همه چیز رو براش توضیح دادیم ولی نه میفهمه و نه یادش میمونه وقتی حرفی میزنه و کاری میکنه کار ارباب رجوع خراب میشه بعد به ما فشار میاره که بخاطر وجهه اش بدویم دنبال خرابکاری ها درستش کنیم. بعضی از کارای ما دست اداره کل هست و بخاطر بعضی مسایل باید با اونا ارتباط داشته باشیم اما بخاطر بی شعوری این آقا اداره کل هم با ما همکاری نمیکنه و کار ارباب رجوع بدبخت همین جور میمونه. نتونستیم به این آدم بفهمونیم این کاراش هم آبروی خودش رو برده هم مارو و کار مردم بدبخت هم گیر مونده . شده دوستی خاله خرسه . از اون طرف کلی کار داریم و همه کارامون مونده از این طرف اضافه کارا رو قطع کرده میگه نمونید. آخه چقد ادم میتونه ظرفیت بیشعوری داشته باشه . به این نتیجه رسیدم یا محل کارم رو عوض کنه یا کلا بشینم تو خونه . بدیش اینه که ادم خونه نشستن هم نیستم اما دیگه مشکل سلامتیه. شوخی نداره و دیروز از شدت تپش قلب داشتم میمردم .
منم این دوران رو گذروندم یه دو سالی در این وضعیت بودم خیلی سخت میگذره ولی همیشه اینو یادت باشه که نباید اجازه بدیم یه بیشعور مسیر زندگی ما رو عوض کنه .منم چندین بار به این فکر کردم که کارمو عوض کنم ولی بعد به این نتیجه رسیدم که این مدیرا میان و میرن و ماها هستیم که موندگاریم فقط خونسر دباش
چه میدونم والا فعلا زندگیی رو به کاممنون تلخ کرده.