جنگجو

پست قبل درباره جنگجو بودن یا برزگر بودن. هر دوش خوبه به شرط اینکه یه جنگجو رو نیارن تو خونه دست و پاشو ببندن. بهش بگن کارت فقط همینه.  از اون طرف یه برزگر رو نیارن تو محیط کار ببندن و بگن باید پول در بیاری و با هزار تا آدم سر و کله بزنی.هر کدوم بنا به شرایطی که دارن و خصوصیات اخلاقی شون عمل میکنن. من به عنوان یه جنگجو وقتی شاغل هستم برای فعالیت های داخل خونه برنامه و زمان بندی دارم . همه کار ها رو در حد ضروری انجام میدم . کار های فانتزی رو با همسر انجام میدیم. وقتی هم خانه دار بودم اصلا دل و دماغ کار های فانتزی رو نداشتم و کار هام رو بی نظم انجام میدادم . حالا در باره برزگر ها هم همینه. این پست رو بخونید تا بعد نظرم رو بگم.

http://womanart.blogfa.com/post/51

.

.

.

.

.

.

.

.

خوب خوندید. به نظر من جهاد زن در هر دوره متغیره. در جامعه امروز که همه چیز با سرعت در حال تغییر و تحول هست اگه زن دست و پای خودش رو تو خونه ببنده دیگه نمیتونه هم صحبت و هم پای بچه ای باشه که در حال بزرگ شدن با شرایط روز جامعه است. البته هیچ کس کامل نیست. گاهی وقتا گل پسر سر به سرم میذاره میگه ما که مامان نداریم خواهر داریم باید برم یه فکری برای پدر بکنم. میگم تو اگه طبیبی سر خودت رو دوا کن اخوی. به عقیده من جنگجو ها زندگی خودشون رو داشته باشن . برزگرها هم زندگی خودشون رو. تا وقتی که از زندگیشون رضایت دارن و لذت میبرن خیلی هم خوبه. آخرش هم به قول مادربزرگ آقای یه فروشگاه:چه میدونم والا