طی شدن مسیر

امروز تولد 48 سالگی منه. نمیدونم باید چه احساسی داشته باشم . یه موقع فک میکردم اگه 18 ساله بشم یه اتفاق خاص برام میافته. یه وقت چشم انتظار 30 سالگی بودم . حالا هم با همسر شرط کردم پنجاه سالگی رو برام یه تولد مفصل بگیره تا خیلی غصه نخورم از پیر شدن. وقتی برمیگردم به عقب نگاه میکنم میبینم چقد زمین خوردم و دوباره بلند شدم. چقدر از اونایی که دوستشون داشتم دیگه پیشم نیستن. خلاصه بگم بر عکس خانم های دیگه از پیر شدن زیاد ناراضی نیستم . محسنات خودش رو داره . دیگه غصه خیلی از چیزا رو نمیخورم.قدیما وقتی یه فرد میانسال رو میدیدم از کند بودنشون تعجب میکردم . از ناتوانی در انجام خیلی کارها. اما امروز میبینم همین کندی باعث میشه ادم وقت بیشتری برای فکر کردن داشته باشه. با درایت خاصی کاراشو انجام بده . چیزی که در سرعت بالا از دست میده. امروز یکشنبه است اما جو فیلسوفی هنوز ولم نکرده. از همه اینا گذشته تولدم مبارک.