برگشتم

دوماهی نبودم. فک کنم از سر همون دو ماه باید شروع کنم. خبر مهم اینکه تبدیل شدم به یه خانم خونه دار.

خیلی شیک و مجلسی از کار اومدم بیرون. خوب دیگه حقوق ماهیانه ای در کار نیست و باید چشم بدوزم به دست همسر.

برای همسر هم یه کم سنگینه که بخواد  منم جزو کسانی حساب کنه که باید براشون خرج کنه .

البته اولش یه  کم عجیب بود ولی کم کم عادت کرد. سنگینی کار باعث شده بود از نظر سلامتی به مشکل بر بخورم.

چشمم روز به روز ضعیف تر میشد که نتیجه کار مداوم با کامپیوتر بود. کمر درد هم که بود به اضافه پادرد.

کم حوصلگی که مدام با من بود . تمام انرژیم در طول روز با مراجعین مصرف میشد.

پیش خودم یه حساب سر انگشتی کردم که چقد عمر قراره بکنم.

اگه چند سال دیگه از دنیا برم که حسرت همه چیز رو با خودم میبرم.

مثلا مادرم چند سال دیکه قراره زنده باشه . اصلا نمیتونستم براش وقتی بذارم.

خواهرم از شهرستان میومد و میرفت و اصلا نمیتونستم ببینمش.

فاصله ای که بین من و بچه ها افتاده بود که دیگه هیچی. خلاصه نتیجه حساب و کتاب ها اینجوری شد.

اولش یه کم پکر بودم اما خدا رو شکر از سرم گذشت.برای خودم برنامه ریزی کردم .

یه کم رسیدگی به امور خونه یه کم ورزش یه کم معاشرت با دوستان و فامیل.

خداروشکر وقتم پر شده و تا حالا که احساس بیکار بودن بهم دست نداده سوال همه اطرافیان هم همینه.

حوصله ات سر نمیره؟ هنوز که نرفته .

شاید بخاطر اینکه مدت طولانی در حال دویدن به دنبال کارای بیمه هستم که مفصل درباره اش مینویسم شاید به درد یه بنده خدایی بخوره و از این تجربیاتی که من با زحمت پیدا کردم استفاده کنه. خوب برای پست اول کافیه . برم به کار شریف وبلاگ خونی برسم و از دوستان خبر بگیرم . عزت زیاد.