آن سوی پرده ۲

دایی عباس

در خانواده پدری زن عموی من با شوهر عمه ام برادر و خواهر بودن.یعنی یه پسر داده بودن و یه دختر گرفته بودن.من و خواهر و برادرم چون مادر شاغل بود و منزل عمو نزدیک منزل ما بود و مهمتر از همه زن عمو بسیار خوش اخلاق بود و دستپخت خوبی هم داشت همیشه یه پامون اون جا بود.بچه های عمو به برادر مادرشون میگفتن دایی عباس.تا این جای قضیه  درسته.ولی ما هم در عالم بچگی فکر میکردیم دایی ما هم هست.در نتیجه همه دنبالش راه میرفتیم و میگفتیم دایی عباس.دایی عباس هم مثل خواهرش بسیار خوش اخلاق بود.خودش ۵ تا پسر داشت.ما هم چند تایی بودیم.همه رو برمیداشت با اتوبوس میبرد سینما.از پسر و دختر.با ما بازی میکرد.وقتی دید من علاقه به کتاب خوندن دارم یه کتابخانه کوچک پر از کتاب بهم هدیه داد.البته مال بچه های خودش بود که بزرگ شده بودن ولی واقعا هدیه خوبی بود.بعد ها وقتی دید به خوندن زبان علاقه دارم کلی کتاب داستان انگلیسی بهم داد.خلاصه چرخ روزگار چرخید و چرخید شدم عروس عمه ام در واقع عروس دایی عباس.دایی عکس جوانیش شبیه هنرپیشه های اون زمان بود.یه چیزی تو مایه های همفری بوگارد.البته خیلی خوش تیپ تر‌.حتی در زمان میانه سالی هم خوش تیپ بود.اهل ورزش و پیاده روی های طولانی. سالم. برعکس ما که همش یه پامون تو بیمارستان بود خانوادگی. آزمایش ها همه خوب و طبیعی.

ادامه دارد...