آن سوی پرده ۴

شین از دوستان دبیرستانم بود.خونه شون رو خیلی دوست داشتم.منظورم خود خونه نبود البته.مادرش یه لیدی به تمام معنی.همیشه موهای درست کرده و آرایش کامل.ناخن ها بلند و مرتب.لاک زده.دختر بزرگش هم تیپ خودش بود. پزشک بود و با اون ها زندگی نمیکرد.بعد خواهر دومی بود که با حجاب بود . سومی شین بود که یه جورایی مریدش بودم.مذهبی.اهل کتاب.با حجاب.پدرشون  ارتشی  زمان شاه. اینا تو یه خونه بودن و با هم زندگی میکردن . با عقاید متفاوتشون . البته بعد از انقلاب چیز عجیبی نبود. گذشت و گذشت.شین ازدواج کرد.من ازدواج کردم.اون یه دختر و یه پسر داشت.منم دو تا پسر.شین کم کم بی حجاب شد.من یه حجاب نصفه نیمه داشتم  .‌ اینا بود تا پدرش ناگهانی سکته کرد و از دنیا رفت.شین خیلی غصه میخورد.یه بار یواشکی درد و دل کرد که پدرم خیلی به همسر اول مادرم بد کرد.مادرم خیلی زیبا بود.پدرم زیر پاش نشست تا از شوهرش جدا بشه.بعد هم باهاش ازدواج کرد.در واقع خواهر دکترش ناتنی بود.بعد از جدایی ، همسر قبلی  مادرش ازدواج نکرد و همیشه با خودش زمزمه میکرد ، تو ای پری کجایی....

اسم مادرش پری بود. به جز این پدر مرحومش از این ها بود که همیشه تو صحبت به پیامبر وخاندانش بد میگن و خدا رو انکار میکنن.از اونطرف وقتی میخوان بلند بشن از روی زمین یا علی میگن. خلاصه که شین خیلی غصه میخورد.منم اصلا بلد نیستم دلداری بدم.فقط ساکت میشینم گوش میدم. اون زمان ها یه کلاس مثنوی میرفتم. استادمون هر جا که هست خدا بهش سلامتی بده که ما رو با دنیای عشق آشنا کرد.جریان رو بهش گفتم.گفت خدا مهربانتر از این هست که به زبان شما نگاه کنه.خدا قلبتون رو نگاه میکنه. منم با دمبم گردو شکنان رفتم پیش شین و براش گفتم.کلی خوش به حالش شد. چند شب بعد خواب دیده بود پدرش تو بیمارستان خیلی شیک بستری شده.به شین میگه قراره یه مدت این جا بمونم.حالم که خوب شد میام بیرون.غصه نخور.پرستارها خیلی مهربان هستن.هوای منو دارن‌ .

دیگه حال شین خیلی خوب بود‌ خلاصه.تا این جا داشته باشید بیمارستان رو‌باهاش کار داریم.

ادامه دارد...