آن سوی پرده. ۷

همسر چند روزی بود که بی حال بود.هر چی هم بهش میگفتم بریم دکتر میگفت من از دکتر و بیمارستان خوشم نمیاد.گفتم آخی.من عاشق بیمارستانم.چند وقت یه بار خودم و خانواده ام میریم اون جا استراحت.کلی خوش میگذره.

خلاصه رفتیم دکتر.چشمتون روز بد نبینه.دکتر گفت این آپاندیس حاد هست.سریع بیمارستان.اومدیم خونه.شام بچه ها رو دادم.صبر کردم تا خوابیدن.بعد یواشکی رفتیم بیمارستان.اورژانسی آزمایش.صبح اول صبح هم عمل.

تا رفت عمل و بیرون اومد پدرم در اومد.از اونطرف بچه ها بیدار شده بودن همیشه تا ۱۰ میخوابیدن.تابستان بود.اون شب ساعت ۳ بیدار شده بودن. کلی تو خونه گشته بودن و دیدن کسی نیست.تی وی روشن کرده بودن کنار هم تو پذیرایی خوابیدن.

وقتی تلفن زدم کلی خوشحال شدن.لابد طفلک ها فکر کرده بودن از دستشون خسته شدیم خونه و زندگی رو ول کردیم با پدرشون فرار کردیم.هنوز از تلفن همراه خبری نبود.اومده بود ولی همه نداشتن.

خلاصه عمل کردیم.دیگه بدو بدو برو بیمارستان.بدو بدو برگرد خونه.غذا بپز به بچه ها برس دوباره از اول.خدا رو شکر برادر کوچکترش شب ها تو بیمارستان میموند و من برمی گشتم پیش بچه ها. خلاصه.تقریبا یه دو هفته ای طول کشید تا همسر رو به راه شد و به سر کارش برگشت.

داشتم یه ذره خستگی در میکردم و احساس آسودگی میکردم که مصیبت بعدی نازل شد.

ادامه دارد...