چرا مخمل نمیپوشی...

چرا مخمل نمیپوشی

چرا با ما نمیجوشی

مگه مخمل زری چنده

هرکس گفت این شعر کجا خونده شده برنده است.

والا از جمعه تا امروز دقیقا چهار تا خبر فوت بهم رسیده.دیگه اینجوری شدم که تو خونه قر بدم راه برم و اینا رو بخونم.اولین خبر فوت زن داییم بود.بنده خدا حدود ۸۰ داشت.بهش گفتن واکسن بزن، گفته من که جایی نمیرم .واکسن میخوام چیکار.مبتلا شد.دو هفته بیمارستان و تمام.

بعدی خبر فوت یه دکتر مهربان،یه خانم دکتر عزیز بخاطر  تومور مغزی .

سومی برادر آرایشگرم به دلیل سکته مغزی.

چهارمی فوت همکار مسنم که خیلی برام عزیز بود.

امروز زنگ زدم یکی دیگه از همکارهای سابقم یه آقای جوانی بود.دخترش دنیا اومد رفتم بیمارستان دیدنش،۶ سال پیش.حالا دخترش بزرگ شده . اومد،کلی خاطرات خوب و خنده دار از همکار مسنمون تعریف کردیم.دلم باز شد .

جالبی اش این جاست که هر کدوم از این خبرها که رسید من تمام خاطرات خوب و خنده داری که باهاشون داشتم تو ذهنم میومد.یعنی به جای غصه خوردن همش کر کر و هر هر.

فکر نکنم این طبیعی باشه .نظر شما چیه؟