خوان سوم

دیگه پذیرش شدم و تموم.رفتم برای کولو. چون دکترم جدید بود،در واقع دکتر اصلی خارج از کشور تشریف داشتن،یه دکتر جوانتر عمل رو انجام میداد،ولی تمام برگه هام به نام دکتر غایب بود.گفتم چرا؟

گفتن محض ارا  .چرا نداره .مریض دکتر فلللااانننییی رو نمیشه بدیم یه دکتر دیگه. شما مریض اون هستی. 

زیر لب غر غر کردم،اگه راست میگه منم با خودش میبرد.به چه دردی میخوره،فقط اسمش رو من مونده.

پرستار غش کرد از خنده. کلی روحش شاد شد.

بعد دیگه براتون بگم‌خیلی شلوغ بود.تا اومدم دکترم رو ببینم از هوش رفتم.بعد که به هوش اومدم تو اتاق اصلی بودم و کار تموم شده بود.نشستم به تماشای دیگران.طفلک ها حالشون بد بود.چون بیمار بودن .همش یاد اون بار اول خودم میافتادم،چقدر حالم بد بود. خانم پرستار هم دید خیلی بیکار نشستم مردم رو نگاه میکنم،گفت آفرین دختر خوب،آبمیوه و کلوچه ات رو بخور برو خونه تون. در حالی میگفت که دست یه نفر گرفته بود و میبرد دستشویی. بعد خودم رفتم لباس هام رو برداشتم پوشیدم،همسر هم جواب  رو گرفته بود ،خوشبختانه دکتر راضی بود .نتیجه خوب .

 همسر به عادت همیشه تند و تند از کلینیک میرفت بیرون .گفتم آقای همراه،لطفا بیمارتون رو هم ببرید . 

برگشت و دستم رو  انداختم رو دستش و خیلی شیک اومدم بیرون.

غرض از نوشتن این سطور این هست که همه از پنجاه سالگی به بعد،سالی یه کولو باید بدن .میخوام یاد بگیرید مراحلش رو ،سختی هاش رو.نترسید . دیگه چاره ای نیست.شاید خوندن این ها بتونه کمک کنه.