نگارش پارسی را پاس بداریم.

سلام.

عنوان متن:

نگارش فارسی را پاس بداریم

رشته تحصیلی من هیچ ربطی به ادبیات فارسی نداره.ولی همیشه عاشق ادبیات بودم.کلاس اول رو که تموم کردم، یکی از بستگان که بچه هاش بزرگ شده بودن  ، یه کتابخانه کوچولو پر از کتاب های کودک بهم هدیه داد.سه ماه تابستان کتاب ها رو خوندم و دوره کردم.همینجوری بود که تبدیل به یک کرم کتاب واقعی شدم.در اثر تمرین زیاد تندخوان شدم.پسرم وقتی کوچک بود ، میگفت مامان: عکس هاش رو نگاه میکنی؟کلی از دستش میخندیدم ، وقتی میدید کتاب هیچ عکسی نداره.خلاصه تا رسیدیم به حالا که پنجاه و چند ساله هستم.اوایل که وارد دنیای مجازی شده بودم  ، از دیدن غلط های دیکته ای و عدم علامتگذاری خل میشدم.فکر میکردم اینا دوران دبستان رو چه جوری گذروندن.بعد اومدم بیخیال جریان بشم.چون چند بار تذکر دادم و طرف ناراحت شد.حالا یاد گرفتم یه جمله در پاسخ طرف بنویسم و کلمه درست رو توش بنویسم.شاید افاقه کرد.اگر عکس العمل نشون ندم  ، بعدها خودم دچار شک میشم کلمه درست کدومه؟یکی از چیزهایی که در متون ما هست عدم علامتگذاری درست  هست .طرف تو چت یه جمله مینویسه.نه نقطه داره نه علامت سوال.ناچار ازش میپرسم خبری بود یا سوالی؟

وقتی شما صحبت میکنید،در واقع درمحاوره لحن شما نشون میده جمله چه حالتی داره.ولی در نوشتن بدون علامتگذاری ،  طرف گیج میشه.فکر میکنم یکی از چیزهای خوبی که برای ما ایرانی ها مونده ،  همین زبان و نوشتار فارسی هست. کاش یادمون باشه که پاس بداریمش.

پ.ن:پسرم میگه : مامان وقتی نوشته های شما رو میخونم خسته میشم.

من:ای بابا.چرا؟

پسرم:همش نقطه ، ویرگول و علامت سوال.هی باید وایسم.دوباره شروع کنم.

و من سوت زنان در افق محو شدم.