تولد

نمیذارن بیام بگم که،کوفتمون میشه.

پدر تیلو جان به رحمت خدا رفت،دوست وبلاگی آقا ستار به رحمت خدا رفت،اخبار هم که همش خبر بد.تسلیت میگم به تیلوی عزیزم.

غم مرگ برادر را برادر مرده میداند.

هیییییی.بگذریم.بالاخره دور هم جمع شدیم،جای شما خالی نهار خوردیم،چون بچه های خوبی بودن،چایی هم خوردیم،پولش رو هم تقسیم کردیم،به سلامتی مثلا تولد گرفتیم.

خیلی خوش گذشت.همه از ۵۰ تا ۵۶ سال،شلوغ کردیم،عکس گرفتیم.خدا میدونه سال آینده کی کجاست.

همین دیگه،بهتر از کادو گرفتن و دادن بود. همین دیگه.

تولد

امسال قراره برای تولدم چند شبانه روز جشن داشته باشیم،اتفاق خیلی مهمی تو دنیا افتاده که من ۵۵ رو تموم کردم و وارد ۵۶ شدم، از چند وقت قبل بچه ها پچ پچ میکردن .به منم نامردا نمی‌گفتند جریان چیه .نمیدونم چرا انقدر خوشحالی میکنن که مامانشون ۵۶ ساله شده .البته هم من میدونم،هم خودشون،هم دوستانم که امسال اصرار زیادی دارن به تولد گرفتن. فکر میکنن ممکن بود امسال غیابی برام تولد بگیرن،دیدید فیس ،بوک وقتی کسی فوت میکنه،تا مدت ها تولدش رو یاد آوری میکنه .اونجوری.

خلاصه خیلی خیلی خوشحالی میکنن. که مجبور نیستن اون جوری تولد بگیرن .از اون جا که نمیشه تو خونه گرفت،قراره بریم بیرون همه،تو یه رستوران فضای باز ،اون جا جمع بشیم .ولی ،نکته خوبش این هست که به جای کادوی تولد،قراره هر کس سهم خودش رو بده،فقط دور هم باشیم. البته خانواده وظیفه شون هست کادو بگیرن،شامل اونا نمیشه .

‌خلاصه میام براتون از تولد و کادو میگم .

واکسن و پشه

سلام،روزتون بخیر . اومدم عکس از تو آسانسور بگیرم،مثل بلاگرها،پز کلاه بافته شده ام رو بدم،نشد که نشد .نه آینه افتاد،نه کلاه درست و حسابی افتاد ، کلاه سر همون ژاکت پست قبل هست مثلا . نتیجه اخلاقی این که ماسک بزنید،واکسن بزنید ،بعد از چهار ماه دوباره واکسن بزنید،فاصله احتماعی حفظ کنید،بقیه اش هم توکل به خدا،مثل بقیه کارها .

در مورد پست قبل، لازم نیست وسایل بیرون الکل مالی بشن . مثل قبل کرونا، ما از بیرون که میومدیم،دستمون رو میشستیم،معمولا لباس های بیرون رو هم رو جالباسی دم در آویزون میکردیم. درسته کرونا از سطوح منتقل نمیشن،ولی قربون طبیعت برم،هزار مدل ویروس دیگه داریم،تازگی ها یه پشه هم زیاد شده جنوب،مواظب خودشون باشن مردم اونطرف. 

خلاصه مراقب سلامتی تون باشید، چون فقط همین قدر میتونیم برای خودمون کار کنیم ،بقیه اش معلوم نیست به کی مربوط میشه .

در پناه خدا تا بدرودی دیگر

#کرونا_سلامتی_واکسن_بافتنی_قلاببافی

دل کندن

این پست تلخه،بر خلاف همیشه رگه های طنز نداره،اگر براتون سخته،نخونید.

وقتی به دنیا میاییم،هر روزی که از تولدمون میگذره،یه روز به مرگ نزدیکتر میشیم.ولی ما فقط زندگی رو میبینیم.مرگ سمت چپ ما همراهمون هست،در تمام خوشی ها و ناخوشی ها،بیماری و تندرستی،اگر بتونیم ببینیمش،در آرامش زندگی میکنیم،میفهمیم نباید حرص بخوریم،آزار بدیم،حق کشی کنیم.

اگر نبینیمش،همه کار میکنیم،وقتی هم که موقعش رسید،میگیم چرا ما، سنمون کمه،خانواده داریم،هزار کار نکرده داریم.

برای هر کسی زمانی مقدر شده ،زمانش که برسه،باید رفت،بدون چک و چونه،بدون یکروز اینطرف و اونطرف،چه جوان باشی ، چه پیر.

همیشه فکر میکردم کسانی که بیماری های مهلک دارن،مثلا سرطان،میگن بهشون اینقدر زمان دارید،  چه فرقی با بقیه دارن.فرقشون این هست که بقیه ممکنه یک لحظه دیگه برن،با هزار کار روی زمین مونده،ولی من میدونم اینقدر وقت دارم،پس بدهی ها رو میدم،کارهام رو سر و سامان میدم،از دلهایی که رنجوندم حلالیت میگیرم بعد میرم.

پس چرا شاکی میشیم،میتونیم در مدت باقیمونده عزیزانم رو بیشتر بغل کنیم،محبت کنیم و محبت ببینیم،دلخوری ها رو بریزیم دور.

مگر کسی هست که تا ابد بمونه،امروز من،فردا یکی دیگه.

و خدایی که در این نزدیکی هست،مگر میشه دنیای بهتری برامون تدارک ندیده باشه.

فقط با دلتنگی چه کنیم، دلمون برای بوی بچه هامون،عزیزانمون تنگ میشه،کاش بشه اینا رو با خودمون ببریم.

نترسید،حالم خوبه،هنوز زنده ام،نمیدونم زمان رفتنم کی هست،ولی همیشه بهش فکر میکنم.زمانی که من برم،همسر بره .شب قبل از خواب فکر میکنم اگر صبح بیدار نشم،چقدر کار بر روی زمین مونده دارم.

زندگی زیباست ای زیبا پسند

زیبه اندیشان به زیبایی رسند

اینقدر زیباست این بی بازگشت

کز برایش میتوان از جان گذشت

الکل

سلام،سلام.

اولا که اومدم با ژاکت جدید دستبافتم دلتون رو ببرم.

دوم، درباره یه موضوعی صحبت کنیم؟

به نظر شما ، هنوز هم باید یه عالمه دست هامون رو بشوریم،الکلی کنیم،پلاستیک های خرید رو ضدعفونی کنیم،یه عالمه الکل تو ریه هامون وارد کنیم،یه عالمه آب هدر بدیم؟

لطفا نظرتون رو برام بنویسید.