پدر و مادرهای امروزی به اشتباه تصور می کنند اگر از زندگی و روابط همسری خود بزنند و تمام توجه را معطوف فرزندان کنند و حتی کوچک ترین مسائل فرزند را مدنظر قرار دهند و نسبت به آن حساس باشند، به آنها می گویند پدر و مادر خوب!
ولی آنان کلید تربیت را گم کرده اند و این مسیر تربیت، پایانی جز والدین بدهکار و فرزندان طلبکار ندارد و اگر والدین قسمتی از این تلاش و توجه را صرف خود نکنند، دیگر سهمی از انرژی برای انجام وظایف زناشویی به آنان تعلق نمی گیرد و همه انرژی روی فرزندان متمرکز می شود.
تمرکز روی کودک باعث بالا رفتن سطح توقع فرزند شده و وقتی کودک بفهمد در مرکز توجه قرار دارد، خودخواه بار می آید و این امر، فرصت پویایی شخصیت را از فرزند می گیرد و این موضوع در خانواده های تک فرزند بیشتر دیده می شود.
اگر در برهه خاصی روی شخصیت کودک کار نشود به شخصیتی ایستا و منفعل تبدیل می شود؛ شخصیتی که تحمل آن برای خود فرزند و حتی والدین قابل قبول نیست!
زن و شوهری که فرزند را حلقه اتصال خود بدانند و یکدیگر را به خاطر فرزند تحمل کنند یا حتی به زبان بیاورند که فقط به خاطر بچه با تو مانده ام درروزگار ما بسیار زیادند.
این نوع زن و شوهر ها بیشتر از آن که در پی خوشبختی خود باشند، به دنبال بدبختی های خود می گردند و از این که برای خود نمی توانند کاری کنند، خوشبختی گمشده خود را در فرزندان جستجو کرده و بیش از حد روی درس خواندن و موفقیت تحصیلی و شغلی فرزندان تاکید می کنند که این هم برای زن و شوهر و هم فرزندان اضطراب زاست.
شهریار محرز
همین رابطه های سرسری و دست و پاشکسته سن ازدواج رو بالا میبرن معمولا چون ما از تنهایی میترسیم و نمیتونیم تنهایی و فردیتمون رو بپذیریم ؛ ( تا وقتی که طرف مناسبمو پیدا نکردم با این فرد میمونم و هر وقت کسی رو برای ازدواج پیدا کردم اونوقت از این دختر یا پسر جدا میشم )؛ ولی این کار به غیر از موضوع غیر اخلاقی بودنش به دو دلیل اشتباه بزرگیه : ۱-وقتی ما انرژی فیزیکی و روانی و جنسی خودمونو در یک رابطه مصرف کردیم دیگه انرژی و وقت و زمان اضافی برای جستجو و یافتن فرد نهایی مورد نظرو نخواهیم داشت، لذا باید دونست در این حالت ما نه تنها از شرایط استفاده نکردیم، بلکه ضرر از دست رفتن وقت و زمان رو هم متحمل شدیم ۲- ولی اگر حتی ،با فرض احتمال یک هزارم ، ما موفق هم بشیم در همین شرایطی که داریم فرد مناسبی رو پیدا کنیم ، چون دوران قطع این رابطه زمان میخواد و خودش به خودی خودش حتما به ما اسیب خواهد زد ، باعث میشه در رابطه بعدیمونم که براش قصد جدی داشتیم، اشکال و اختلال بوجود بیاد و شاید مجبور باشیم کلی دروغ رو سرهم کنیم و بخاطر این فشارهای روانی، به خودمون اسیب بزنیم پس قاعده علمی اینه اگر قصد عشق و ازدواج داریم ،بعد از چهار یا پنج جلسه ای که با یک نفر بیرون رفتیم و اشنا شدیم باید تکلیف خودمونو مشخص کنیم .... یا قراره وارد حریم احساسی و عاطفی و جنسی با این ادم نشیم و رابطمونو کات کنیم و یا اینکه اگر هنوز میخوایم ادامه بدیم دیگه باید تا وقتی در این رابطه هستیم چشممونو روی مابقی دختر پسرهای جنس مخالف ببندیم ،تا وقتی که از این رابطه بیایم بیرون و تکلیف این رابطه مشخص بشه پس در نهایت یادمون باشه ،نمیشه در یک رابطه باشیم و همزمان دنبال عشق در زندگی با یک فرد دیگه هم بگردیم. نویسنده: mehdi m
وقتی که قصد عشق و ازدواج داریم یکی از تصورات و تفکرات اشتباه در روابطمون اینه که معمولا ما یک رابطه دست و پا شکسته رو ؛
با وجودیکه میدونیم مقصد و هدفی مثل عشق یا ازدواج در نهایت امر در این رابطه بوجود نمیاد ؛ نگه میداریم ؛ با این تفکر که :
امروز روز سلام چهار شنبه ای هست . اما وقت ندارم به وبلاگ دوستام برم .
خاموش هامم سر نزدم. از همین جا کلا سلام
از کودکانتون دانشمند نسازید. به خاطر باهوشی کودک او رو به مدرسه تیزهوشان یا کلاس بالاتر نفرستید. کودکتون تمام عمرش رو فرصت برای دانشمند شدن داره اما برای کودکی و بازی تنها همین چند سال فرصت رو برای همه عمر دارند. تلاش برای ساختن بهترین فرزند تنها از کودکتون دانشمند میسازه نه فردی خوشبخت و خوشحال. تنها انتظارتون از کودکتون این باشه که خوشحال باشه و از زندگیش لذت ببره. خوب بودن کودکتون کافیست دنبال بهترین نباشید که بهترین بودن، بدبختیست. بخشی از گفتگوی دکتر هلاکویی در برنامه رازها و نیازها
نکاتی مهم و کلیدی در انتخاب همسر و دوست ۱- پدر و مادر و خانواده و دوستان و خویشاوندان معصوم و مهربانی داشته باشد توضیح: نکات یک و دو که اشاره کرده ام کلی گویی می باشد و صد البته استثناء یک قانون است و از دل خانواده هایی خودنشناس- انسان هایی بسیار خودساخته و هشیار و آگاه را تجربه و مشاهده کرده ام. ۳- مغرور و متکبر نباشد ۴- جاه طلب نباشد ۵- هویت خود را با مدرک و شغل و ثروتش تعریف نکند ۶- مرتب و تمیز و زیبا شناس باشد ۷- علاقه مند به معنویات و خودشناسی باشد ۸- در حقانیت خود سماجت نکند ۹- ابداً و هرگز فرهنگ دو به دو (کل کل کردن) نداشته باشد ۱۰- فرهنگ اعتراف به خطا داشته باشد ۱۱- از جشن و شادی و خنده پرهیز نکند ۱۲- خود دار و مرموز نباشد ۱۳- شفاف و خودش باشد ۱۴- زبان تلخ نداشته باشد ۱۵- زیبایی ها و خوبی های دیگران و همه را بتواند بگوید و تشویق کند ۱۶- تنها برای شما مهربان نباشد- بلکه برای همه مهربان باشد ۱۷- بخشنده و بخشش گر باشد ۱۸- هیچ کس را قضاوت نکند ۱۹- متوسل به غیبت و دروغ نشود ۲۰- نگاه هایش شیوا و شفاف و سخنگو باشد قاسم سلطانی
۲- رفتار پدر و مادرش با هم عاشقانه و دوستانه و خودمانی باشد